YAŞAMA TUTUNMA ÇABALARI

 Galiba öğrenemediğim tek şey olarak tarihe geçecek yaşamak en çok bu uğurda savaştım ama ilerleme bile kaydedemedim beceremiyorum yani olmuyor hep bir pürüz hep bir sıkıntı artık sorun benim için pürüzler falan da değil çözerim ben onları ama yapamıyorum işte yaşama olayında hep bir ayrışıyorum yani herkesin yaşadığı gibi yaşayamıyorum zaten neden herkesin olduğu gibi yaşamaya çalıştığımı da anlamıyorum tek bildiğim yoruluyorum atlatmıştım sanki her şeyi yoluna koymuştum gibiydi şimdi tekrar başa dönmüşüm gibi sanki ölümcül bir illet yakamda ben tam atlattım dediğim noktada yok ben burdayım diyor dayanamıyorum en azından artık çabaladım falan diyebiliyorum yoruluyorum ve korkuyorum neyden kimden bilmiyorum ama galiba kendimden en çok korkuyorum yaşamayı becerememeyi anlıyorum ama ben ölümü bile beceremeyecek kadar beceriksizim işte bundan korkuyorum bu karmaşık düşüncelerden… 

Ama en azından deniyorum zaten artık elimde sonları başlangıçları düşünmeden sadece denemek kaldı süreci yaşamak olduğu gibi düşünmeden yaşandığı gibi umursamadan…